Augustus 2001

De huidige eigenaar zag in 2001 in het KNRB-blad Roeien een advertentie.

Ik zocht een single scheehout wherry en die waren nogal zeldzaam. In de jaren ervoor had ik zelfs enkele mensen gesproken die meenden dat zij de enige single in Nederland hadden. Deze boot had dollen op het boord maar de opgegeven breedte deed mij toch beslissen om te gaan kijken. Toen de boot inderdaad afgezaagde scheehoutjes verborg onder de bronzen dolletjes heb ik hem opgeladen op de botenwagen die ik maar meegenomen had. De boot lag daar kaalgekrabd van buiten in een kapschuur naast een antieke tractor.

Hij betaalde er 1500 gulden voor, in 15 briefjes van 100.

Restauratie

In de winter 2001/2002 heeft de huidige eigenaar de boot gerestaureerd met assistentie van een oud-student van hem. Ze vervingen bijna alle spantjes, onderin enkele gangen en de hele achtersteven. Onderop de rugleuning troffen ze een bootnummer aan. Toen de boot op proef te water werd gelaten stonden ze klaar met een krijtje om de lekken te markeren. Tot hun verbazing bleef hij kurkdroog.

Doop

De doop van de boot was in de zomervakantie van 2002 in Bartlehiem, waar wij met drie wherry’s een weekje op de minicamping stonden. De driejarige Tineke Kruijsse goot het hoosvat met water van de Dokkumer Ee uit over de boeg. De naam ’t Swaentje was ook de naam geweest van het zeiljachtje van mijn grootouders. Dat was weer genoemd naar een café aan de afgedamde Maas in Veen. Kennelijk een geliefde bestemming vanuit Heusden waar zij woonden.
In de volgende jaren hebben wij  vakantietochten in Duitsland. Engeland, Oostenrijk en Polen gemaakt